Króciutka, ale znakomita powieść, której bohaterką jest 19-letnia Sus. Jej matka nie żyj, ojciec siedzi, a brat leży w szpitalu z uszkodzonym mózgiem, nieprzytomny. Sus na początku nie daje się lubić, jest dziwna, ale dziwna w negatywny sposób. Potem się rozkręca. Sus zbiera noże i napawa się ich pięknem i błyskiem. Ale chce też robić z nich użytek. Chciałaby kogoś zabić, ale obawia się, że będzie zbyt słaba, i fizycznie, i psychicznie. Ze słabością psychiczną można coś zrobić, więc Sus ma swoją Drogę i codziennie sama robi sobie coraz trudniejsze testy. Na razie rani tylko siebie. Potem planuje zabić kota, żeby w końcu zabić ojca, który ma właśnie wyjść z więzienia.
W tej książce to właściwie nie fabuła ma znaczenia - nie największe. Powieść aspiruje do psychologicznej, ale do tego też jej daleko. Jest dość powierzchowna, jakby odzwierciedlała myśli Sus, jednak pisana jest w III osobie. To duża wada, ale mimo to książka mnie tak wciągnęła, że nie mogłam się oderwać i przeczytałam "duszkiem".
91. "Niezbyt tęga księga" Grzegorz Janusz
Wypożyczyłam tę książkę dla ilustracji Wojciecha Pawlińskiego, ale okazało się, że tekst jest równie świetny! Są to krótkie opowiadanka dla dzieci, z humorem, kompletnie abstrakcyjne, ale z sensem.
92. "Toń" Marta Kisiel
93. "Nomen omen" Marta Kisiel
94. "Płacz" Marta Kisiel
Te książki wyszły tak bardzo nie po kolei i w tak dużych odstępach czasu, że nadal tego nie zumiem. "Toń" wyszła wiele lat po "Nomen omen", a jest prequelem i opowiada o innych czasach i innych ludziach niż "Nomen omen". W "Toni" (chociaż w książce nie ma toni, za to ktoś używa wołacza TOŃ! - zatoń w czasie - więc chyba powinnam była napisać "W "Toń"") mamy ciotkę Klarę wychowującą o kilka lat od siebie młodsze bratanice Eleonorę i Justynę. Klara ma tajemnicę, nie chce powiedzieć siostrom, jak zginęli ich rodzice i dlaczego. Przez tę tajemnicę wiele się w książce dzieje i pojawia się wiele ciekawych postaci, które łączą cykl. Wszystkim trzem paniom pomagają Mojry, siostry Bolesne, bliźniaczki-staruszki, które pojawiają się też w "Nomen omen", gdzie wynajmują pokoje rodzeństwu Salomei i Niedasiowi.
W III tomie fabuła jest podobna do I tomu, tylko tym razem ratunku potrzebuje Eleonora, a potem Ramzes. Akcja przenosi się do zamku Grodno nad jeziorem Bystrzyckim i obejmuje tyle legend, skarbów, historycznych detali i przygód, że to ta książka powinna dostać Nagrodę Pana Samochodzika, a nie "Gdzie jest korona cara?"! Najlepszy tom ze wszystkich trzech!
95. "Pierwsze słowo" Marta Kisiel
Bardzo nierówny zbiór opowiadań. Część świetna, część sprawia wrażenie niedokończonych. Jedno wyszło jako książka, niepotrzebnie je tu powtarzano.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz